de

waarheid

zit in

je gevoel,

je gevoel

is altijd

de

waarheid!

ontwaken

Ware vooruitgang komt niet door daden, maar door ontwaken.

 

Graag wil ik mijn visie, intuïtie met jullie delen. Ik wil dit benoemen als ontwaken. Je zal je nu wel afvragen: waar heeft hij het nu over? Nou, we ze zullen het er vast wel over eens zijn dat het niet echt lekker gaat in de wereld, toch? Het lijkt erop dat alles aan het wankelen is. Naar mijn idee zijn wij mensen ons er meer van bewust dat er een verandering aan de gang is, of misschien zijn we er ons juist van bewust dat er een verandering nodig zal zijn. 

 

We hebben het er steeds meer over, maar stilletjes weten we onze weg daar niet in te vinden. Er gebeurt iets, maar je weet niet welke hulpvraag je moet stellen. Of is het zo dat wij het wel weten maar de hulpvraag niet durven te stellen? Of is het zo dat wij het wel weten maar niet de verantwoordelijkheid en het initiatief nemen in datgene wat we moeten doen? Er is iets dat we voelen en waarnemen, maar we kunnen de vinger daar niet op leggen. Of, ligt de vinger nu juist op de zere plek?

 

We hebben een wereld gecreëerd die totaal niet meer aansluit bij de mens, die totaal niet meer aansluit bij het kosmische, bij spiritualiteit, bij de natuur. Ons lichaam is totaal niet gebouwd op hoe wij de wereld om ons heen hebben gebouwd. Als stelling zou ik zeggen dat we een wereld hebben gecreëerd op de tekentafel. Alles is op die manier gecreëerd. 

 

Alles lijkt toe te zijn aan een metamorfose, transformatie, structuur, ontwikkeling naar een totale bewustwording. We zijn toe aan een bewustzijnsniveau dat ik “de spiegel” noem: verbeter de wereld en begin bij jezelf. Ja, alles is aan vernieuwing toe. Vernieuwing is niet gebaseerd op goed en slecht, maar dat het anders kan en beter moet, in positieve zijn van het woord moeten. 

 

Ik geloof erin dat de mens wakker aan het worden is, en echt wel in staat is dit te veranderen. We zullen anders met elkaar moeten leren omgaan en de verantwoordelijkheid bij onszelf moeten zoeken. En ja, ieder mens heeft een vermogen om te kunnen veranderen. 

 

Het is een proces dat iedereen zal raken. We zijn verdwaald in een wereld van wetten en regels, verdwaald in een wereld van etiketten, een gediagnosticeerde wereld, verdwaald in het toetsen van prestaties en productiviteit. We zijn verdwaald in snelheid en competities. Het lijkt meer op een dwingende maatschappij. We kunnen steeds moeilijker omgaan met feedback en zijn meer en meer bezig om maar geen gezichtsverlies te lijden. Ziektes en stoornissen nemen alsmaar toe. 

 

Alles bij elkaar, de wereld is burned out. Het lijkt er bijna op dat wij onszelf bijna opnieuw moeten uitvinden. Het creëren van een bepaalde status zal je echt niet helpen je gelukkiger te maken. Er is maar een ding waar wij aan moeten en kunnen werken is en dat is aan onze binnenwereld. Geluk is echt niet te koop. Een sigaret, eten, drank, gokken, harder werken, middelengebruik, seksualiteit, het pleasen, gaan echt niet tegen je zeggen dat ze van je houden! We leven in een prestatiemaatschappij. 

 

Er is maar één manier waarop wij de wereld weer stabieler kunnen krijgen. Dat is door te werken aan onze eigen verantwoordelijkheid, en weer ontdekken hoe het is om te leven vanuit hart en ziel. Dit laatste is nogal een breed begrip betreft verantwoordelijkheid en reflecteren, maar het komt erop neer dat wij weer kunnen leven vanuit onze puurheid, wat wil jij, wat zijn jouw normen en waarden, hoe zou jij jouw leven willen invullen, wat zijn jouw behoeften en verlangen? Zou je kunnen leven zonder moeite te hebben met wat een ander van je kan vinden? 
Natuurlijk allemaal vanuit respect en liefde. Het goed kunnen reflecteren op situaties en gebeurtenissen. En het hoeft niet altijd om gezeik en problemen te gaan. Verantwoordelijkheid en reflecteren gaat ook om successen die we met elkaar kunnen delen, delen is helen. Successen zijn de bouwstenen van groei en verbinding. 

 

En als we daaraan gaan werken en daarin investeren, zal de wereld om ons heen ook gaan veranderen. We zijn het contact met de gehele natuur totaal verloren. En geloof me, de natuur regelt het wel hoor. En die zal ons op onze verantwoordelijkheid gaan toetsen. 
Zie het als een spirituele ontwaking. 

 

Kijk, alles is energie, alles is met elkaar verbonden. Zie het als een lemniscaat, polariteit, het een kan niet zonder het ander. De mens is uit balans en niet meer puur verbonden met de natuur, alsof wij niet meer in het grote geheel passen, het wringt, het is allemaal geforceerd, het lijkt wel een groot toneel stuk waarbij we diverse rollen spelen en soms niet meer weten welke jas we aan hebben. 

 

Onze intuïtie en ons hart is uit balans en zowel het mentale en fysieke. Ons brein is er namelijk niet op gebouwd om alle invloeden te verwerken. Zie het als een scheefgroei, ongelijkmatige processen in de ontwikkeling van de mens. Zie het als een mengpaneel van een studio waar diverse muzikanten niet in ritme kunnen blijven. Ik vergelijk het wel eens met het orkest van André Rieu waar de persoon die de triangel mag gebruiken het gehele orkest in verwarring kan brengen. 

 

In feite zeg ik dat wij over-geïnformeerd worden in deze prestatiemaatschappij. Dat over-geïnformeerde benoem ik als een “verstoring”. Verstoring staat voor alles is energie, alles is trilling en met elkaar verbonden. Deze verstoring heeft invloed op elke cel van ons lichaam. Als voorbeeld: bij een traumatische ervaring ontstaat er een bundel energie die weer gekoppeld is aan herinneringen met gedachten en emoties. 

 

Ja, spiritueel, ons hart en ziel hebben heel veel geduld en laten zich niet krenken door wat wij denken en hoe wij geconditioneerd zijn, ook al ervaren wij wel eens hartenpijn. Maar het hart geeft enkel een signaal af: waar ben je toch mee bezig? Het is puur een signaal.

 

Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Wij onderschatten nog veel te vaak hoeveel invloed negatieve energie heeft op onze ontwikkeling. We onderschatten onze negatieve gedachten, de macht en de onmacht in deze wereld. We kunnen het wel beredeneren, maar als we daar echt de focus opleggen, dan zijn we alweer met het volgende bezig. We zijn zo snel afgeleid door invloeden en de dingen die we moeten. De hoge druk waar wij in leven maakt ook dat ons lichaam zeer moeilijk kan herstellen na iedere doorsnee werkdag. We leven in een wereld vol met informatie. Ons brein heeft per nacht te weinig tijd om te kunnen herstellen van alle invloeden, informatie en prikkels. Dan hebben we het nog niet over ons fysieke gehad, ook ons lichaam heeft rust nodig om te kunnen herstellen.

 

Als je me nu zou vragen wat het beste zou zijn, trek ik ook even mijn schouders op. Maar één ding weet ik zeker: als de mens terug naar zijn eigen verantwoordelijkheid gaat en weer gaat leren reflecteren op innerlijke processen waar hart en ziel de motors zijn, dan kan er veel veranderen. 
Om die verandering aan te gaan, komen we in strijd met onze angsten. De mens kan namelijk zo moeilijk tegen veranderingen. De mensenwereld is zo ingericht op controle dat loslaten moeilijk wordt, het is een strijd tussen voorspelbaarheid en onvoorspelbaarheid. 


Ik benoem deze angst vaak als de angst voor het onbekende. Stel je voor dat ik verander, wat kan er dan gebeuren? Wat vindt de ander van mijn keuzes? Kan ik dat wel? Durf ik dat wel? Stel je voor dat…? Hoe ga ik een ander uitleggen dat…? Allemaal van die fuckgedachten die gebaseerd zijn op angst, of eigenlijk angst voor de angst. 

 

En ja hoor, wij mensen hebben de vrije wil om dit te veranderen. Maar om die verandering daadwerkelijk goed te laten transformeren zullen we erin moeten investeren, wetende dat de verandering niet vanzelf komt aanwaaien. 

 

Ik ben ervan overtuigd dat we een andere vorm van een collectief kunnen creëren en de wereld vele malen zachter en gemoedelijker kunnen maken als ieder individu zijn of haar verantwoordelijkheid gaat nemen. Wij mensen moeten weer leren reflecteren op onze innerlijke processen, en beseffen dat alles al met elkaar verbonden is. En datgene dat allemaal met elkaar verbonden is, dat is het collectief.

 

Dank voor de aandacht en tijd.

 

Wiljo