de

waarheid

zit in

je gevoel,

je gevoel

is altijd

de

waarheid!

volgers

Ik denk dat er nergens in de wereld zoveel verkeersborden, logo’s, etiketten, aanwijzingsborden en richting aangevers staan als in Nederland. Hypothetisch ga ik nu alleen even van Nederland uit. Ik doel dan op de dichtheid van de bevolking en de psychische problemen. Er zijn landen en wereldsteden waar deze twee aspecten groter en hoger zijn. Maar goed, ik wil het even bij Nederland houden. Op de dichtheid en psychische problemen kom ik later nog op terug. 

 

In vele berichten en podcasts schrijf en vertel ik vaak over de basis, reflectie en verantwoordelijkheden waar wij de aandacht weer aan moeten gaan geven. De basis waar ik steeds maar op terug blijf terugkomen is zo belangrijk voor de vroege ontwikkeling van het kind en de ouders, de tiener periode, pubertijd tot aan de jongvolwassenen aan toe.

 

Als je kijkt naar de Europese cijfers betreft psychische problematieken, liggen deze bij de jeugd schrikbarend hoog, wel op 20 procent. Daarbij ook nog een kanttekening dat het cijfer statistisch in Nederland ondermaats wordt bijgehouden. De schreeuw om meer data is daadwerkelijk aanwezig gezien er volgens UNICEF in Nederland nog veel te veel onbekend is.

 

Ik kan me voorstellen dat het een met het ander te maken heeft. 20 procent lieve mensen, daar gaat het om. Het is nog maar een schatting, waarvan in mijn beleving achter de deuren en bij ieder huisje zijn kruisje nog veel onbekend leed zit. 

 

Nu kunnen we wel meteen met geld gaan gooien en direct naar een oplossing grijpen, waarop ik zeg, stop even. Zullen we eens heel goed gaan kijken naar oorzaak en gevolg? Het begint allemaal bij de jonge ouders en hun kinderwens, het aantal stuklopende gezinnen en relaties, samengestelde gezinnen, ouders die moeite hebben met de verantwoordelijkheid te nemen bij de opvoeding, ouders die moeite hebben met reflecteren op hun eigen gedachten, gevoel en gedrag, de waardeloze voeding en junkfood, en dan nog de hoge verwachtingen van de kinderopvang, BSO, scholen, opleidingen op weg naar een beroepskeuze. Zo, een mondje vol zeg, en daarbij moet er in de vrijetijd ook nog zoveel. 

 

Een van de eerste vragen die ik wel eens stel bij jeugd- en gezinsbegeleiding is: hoe vaak eten jullie als gezin gezamenlijk aan tafel zonder muziek, tv en social media? Een andere vraag is: hoe vaak wordt er nog voorgelezen bij het kind aan bed, en hoe vaak spelen jullie gezamenlijk een spel? De antwoorden zal ik je besparen. En om ons leventje enigszins prettig te maken grijpen we naar het grote assortiment van alcohol, andere middelen en junkfood.

 

Ik oordeel niet graag, maar ik wil toch een stelling inbrengen. De basis op dit moment die ouders en de maatschappij de kinderen bieden noem ik een regelrechte verwaarlozing bij onze jonge kinderen en jeugdigen. In de podcasts “G-moe” en “niet te verteren” geef ik aan wat een van de oorzaken kan zijn. In feite zou het goed zijn om de diverse podcasts eens te beluisteren.

 

We begeven ons in een prestatiemaatschappij die gevormd is als eenrichtingsverkeer, eenmaal op deze weg belandt, komen we daar niet meer vanaf, we denderen maar door. Er staat wel maximaal 100 km/h, maar de druk is er niet minder om. Zo werkt dat ook in ons brein, filevorming, hoge prestatiedruk, en eenmaal op een rotonde, word je dol van de gehele bureaucratie. De bevolkingsdichtheid geeft de druk aan in ons brein, stikstof, luchtvervuiling, benauwdheid. Het verstikte gevoel dat over je schouders wordt meegekeken, geeft al druk. En als je het even anders doet en je verlaat de snelweg gezien je over een andere route je doel wil bereiken, lijkt al bijna de weg naar de slachtbank. 

 

En stel dat je ooit een doodlopende straat inrijdt, wat dan, stel dat de navigatie het begeeft en je moet om hulp vragen? Heel veel druk op de verbindingswegen in ons brein, waar het niet op gemaakt is. Zoveel onduidelijkheden, ongenoegen, macht en onmacht is terug te zien in het aantal politieke partijen in Nederland. In 2021 konden wij maar liefst uit 37 partijen kiezen, waarvan 17 voldoende stemmen behaalden. Het is een chaos in ons land, dat zo sterk doorwerkt in onze gezonde ontwikkeling, sfeer, verbondenheid, respect, normen en waarden. Dat is af te meten aan het ziekteverzuim, de getallen en cijfers liegen er niet om.     
                    


Ik blijf erop hameren dat wij weer moeten leren wat verantwoordelijkheid is en weer moeten werken aan onze zelfreflectie. We zijn volgers geworden en als het even tegenzit gaan we slachtofferen en klagen. En als het daar niet mee lukt gaan we projecteren op de ander. Allemaal gebaseerd op angst. We zullen moeten gaan inverteren in ”waarom reageer ik zoals ik reageer”.

 

En waar je deze zelfreflectie gaat trainen, cursus of bij een opleiding, dat maakt mij niet uit. Als jij maar initiatief en verantwoordelijkheid daar in gaat nemen. Nu leg ik het bij jou neer, maar de politiek, het onderwijs, de zorgsector en het bedrijfsleven zullen hier hard in moeten gaan investeren. Niet investeren in geld, maar investeren in anders kijken, anders denken, een weg met de minste weerstand, een weg zonder verkeersborden, logo’s, etiketten, aanwijzingsborden en richting aangevers. Nieuwe wegen brengen een andere perceptie, een andere beleving van wat de wereld wel te bieden heeft. Een wereld waar we weer tot verbinding komen en ieder zijn verantwoordlijkheden kent, een wereld van zelfreflectie, leven vanuit ons hart en ziel, een wereld van 5G naar 2G, een wereld waarin het tempo gehalveerd is ten opzichte van 2023. 

 

We moeten terugkomen van dat alles maar vanzelfsprekend is. Vanzelfsprekendheid maakt ons brein moe en lui. We drukken op een knop en de oplossing ligt al voorhanden. Ons brein heeft ook stress nog, ons brein moet uitgedaagd worden zoals 100 jaar geleden. Ons brein wordt op deze manier lui waardoor de verveling toe slaat en wij uitwegen zoeken en creëren om ons brein weer te verzadigen met middelen, smurrie, dranken, alcohol, hard- en softdrugs. En ik ben ervan overtuigd dat als wij gaan samenwerken, verbindingen leggen, verantwoordelijkheden nemen en goed kunnen reflecteren, dat dat de zelfde kick brengt als al die vluchtmiddelen. 

 

Ja, in deze drukke prestatiemaatschappij zou je denken dat er genoeg afleidingen zijn en ons brein genoeg afwisseling zou hebben. Nee, nee, nee, in deze vanzelfsprekende prestatiemaatschappij heeft ons brein te maken met overvragingen en een routinematige levenspatroon. Volg de borden, dan kom je er wel. Je ontwikkelt verveling op je werk en privé. Wat je vaak achteraf hoort bij scheidingen, de sleur in de relatie, het niet meer geprikkeld worden, de motivatie drijft weg, je objectiviteit op je leven, gezin en werk raak je kwijt. Een mens raakt zijn draagkracht kwijt, en dat geldt ook voor de gehele prestatiemaatschappij. De symptomen lijken zeer veel op een burn-out, maar er blijkt meer onder te zitten: Bore-out. De maatschappij is een sleur. Bore-out is geen klinische diagnose, maar wel iets dat meer de aandacht gaat krijgen de komende jaren. 

 

Een Bore-out is een vorm van extreme verveling die op diverse gebieden kan ontstaan, zowel privé, op je werk, in je vrije tijd en met sociale contacten. Sleur, routinematige levenspatroon en het onder een bepaald niveau functioneren zijn dan vergelijkbaar met de symptomen vermoeidheid en depressiviteit. Het wordt alsmaar lastiger om jezelf te motiveren waardoor de discipline en de verwaarlozing komt. De uitdagingen blijven weg. In feite gaat het erom hoe je in balans wil blijven bij overvragingen en ondervragingen, en bij draagkracht en draaglast. Je groeit als het ware uit je relatie en je werk. 

 

De sleutel tot ontwaken en verandering kunnen wij bereiken via onze kinderen, met onze kinderen. 
In mijn beleving ligt de grote verandering bij de jeugd. Nu wil ik de verantwoordelijkheid niet bij de jeugdige leggen, integendeel. Het is een nieuwe generatie, een nieuw tijdperk, nieuwe fase van bewustwording die onze kinderen vele malen eerder begrijpen dan wij denken. In het hoofdstuk ‘comfort zone’ omschrijf ik wat de nieuwe generatie kinderen is.

 

Waarom de jeugd? Omdat deze de sleutel is tussen twee generaties. Deze kinderen begrijpen een andere dimensie en zijn sterker verbonden met het grotere geheel, zij hebben een sterker contact met hun ziel, en wat onze moeder aarde nodig heeft. Ja, ik noem het bewust moeder aarde. De nieuwe generatie kinderen kunnen vele malen makkelijker afstemmen op wat moeder aarde nodig heeft, zij zijn de sleutel tot ontwaken.

 

Moeder aarde betekent uitgenodigd te blijven kijken door te mogen kijken en zien, het altijd vooruit blijven kijken vanuit een onvoorwaardelijke liefde. Alles wat leeft op aarde is er vanuit moeder natuur en we zijn hier allemaal op aarde vanuit het moederhart. 

 

Moeders intuïtie gaat boven de wetenschap. Bijzonder als we in stilte durven luisteren en werkelijk kijken naar de natuur wat moeder aarde ons wil zeggen. Bijvoorbeeld toen bij het coronavirus, ongelofelijk wat dit virus bij de mensheid teweeg heeft gebracht. Maar dit is ook bij het innerlijke van de mens. Er is niets puurder en zuiverder dan jouw innerlijk ziel, je onderbewustzijn en je hart. Zij weten wat goed voor jou is, wat goed voor moeder aarde is. En als wij daar de verantwoordelijkheid in nemen met goed reflecteren, zal het ontwaken vele malen sneller gaan. Bij het ontwaken wordt er een beroep gedaan op ieders eigen verantwoordelijkheid en om te blijven kijken naar het grotere geheel.

 

Wanneer we dat doen, wat zien we dan? Het is uitermate knap hoe de mensheid zich heeft ontwikkeld, hoe de wetenschap, de technologie steeds knapper, slimmer, productiever wordt. 
Bijzonder knap wat tegenwoordig allemaal kan. Maar hoe ver gaan we en waar is de arrogantie van de mens dat we denken “het” te weten, dat we de macht kunnen pakken, dat we dat kunnen beheersen? We zijn tijdelijk op aarde, we denken het allemaal te weten, maar onder een vergrootglas zijn we helemaal niet zichtbaar. We denken groot, maar zijn zo kwetsbaar en klein. 
Wat ik al vaker aangeef, de natuur redt zich wel, hoor. We denken dat we de aarde naar de klote brengen. Nee, hoor. De natuur heeft er ook voor gezorgd dat de dinosaurussen niet meer konden leven op deze aardkloot. 

 

We zijn vooral in competitie met de natuur, in competitie met onszelf, ook al wil je dat niet horen. 
De natuur geeft alle burgers van moeders aarde flink op zijn donder, met alle gevolgen. Het probleem lijkt groots en is achteraf maar zo klein. Durf klein te zijn in dit groter geheel en leef vanuit vrijheid, rust, liefde en vrede. Wees dankbaar. Wij hebben de natuur nodig en niet andersom.
Liefde gaat nooit kapot, liefde is niet klein te krijgen. Blijf focussen op innerlijke processen en ontdek “waarom jij reageert zoals jij reageert”. Ga mee in het allesomvattende en de flow van de natuur. Word een volger van de pure natuur, en geen volger van etiketten en regels.